Эссе
(Бетакрор шоиримиз Абдулла Ориф хотирасига бағишлайман)
Шабнам шовуллайди боғлар қўйнида,
Салқин туман ичра бўзарар тонглар,
Қуёшнинг эринчак ёғдуларида
Нафис ялтирайди барги хазонлар…
Бу мисраларни илк бор эшитганимда ҳали ўсмир ёшида эдим. Ўшанда мактаб ёпилган, ҳаммамиз пахтада эдик. Бизга кўз бўлиб юрган ориқ, рангпаргина адабиёт ўқитувчимиз бир куни тушлик пайтида даврамизга келиб қўшилди. У ёқ-бу ёқдан гаплашган бўлди-да, кейин «шеър эшитасизларми?» деб қолди. Чинданми ё кўнглига қарабми, «майли эшитамиз, соғинганмиз», дедик. Continue reading