Орзиқул Эргаш

Эссе

(Бетакрор шоиримиз Абдулла Ориф хотирасига бағишлайман)

Шабнам шовуллайди боғлар қўйнида,
Салқин туман ичра бўзарар тонглар,
Қуёшнинг эринчак ёғдуларида
Нафис ялтирайди барги хазонлар…

Бу мисраларни илк бор эшитганимда ҳали ўсмир ёшида эдим. Ўшанда мактаб ёпилган, ҳаммамиз пахтада эдик. Бизга кўз бўлиб юрган ориқ, рангпаргина адабиёт ўқитувчимиз бир куни тушлик пайтида даврамизга келиб қўшилди. У ёқ-бу ёқдан гаплашган бўлди-да, кейин «шеър эшитасизларми?» деб қолди. Чинданми ё кўнглига қарабми, «майли эшитамиз, соғинганмиз», дедик. Continue reading →

1990 йилги Душанбе воқеалари ва бугунги аҳволимизга бир назар

Пўлатжон Охунов

Ўзбекистонда тожик тилига давлат тили мақоми бериш борасида Швециядаги Марказий Осиё Жамияти томонидан илгари сурилган ташаббус ижтимоий тармоқлару халқаро радиоларда қизғин баҳсу мунозараларга сабаб бўлди.

Ҳақиқатдан, бу масала нафақат ўта долзарб, балки келажакда турли миллатларнинг маданий ва лисоний бирликлари ҳамда мамлакатимиз келажаги учун жуда катта аҳамиятга эгадир. Continue reading →

Журналист қандай қилиб кўмиб юборилган ҳақиқатни излаб топган эди?

Малоҳат Эшонқулова

Менга қолса, бу оламда “бой бўлиб болтаси,гадой бўлиб халтаси бўлмаган” манглайи қаролар журналист бўлса керак, деган бўлардим. Ҳимоясиз, чорасиз ва ожиз кимслар… Тўғрисиям шу-да! Ҳақ гапни айтаман, деб пешанам “тақ” этиб темир деворга текканида, айбсиз айбдорлик юки қаддимни букканида ким қўлтиғимга кирди? Кўнглимни ким кўтарди? Оқ юзимнинг ойдин бўлиши учун ким кўмакка келди, ЭГАМдан бошқа?! Э, йўқ, энди одамларнинг машмашасига аралашиб бошимни оғритмайман, ўзимга душман орттирмайман-да, бу ёғига мақтаб, маддоҳлик қилиб, камига “пахта қўйиб” “кўтариламан”, керилиб юраман, дея аҳд қилган эдим. Аммо журналист дегани лоқайду бепарво туролмас, кўнгли муз бўла олмас экан…

Чекка қишлоқдан келган кекса кампирнинг қақшашларига жимгина қараб туролмадим. Ижодкор – кунглининг қули экан-да! “Ё Расул!”дея яна оғримаган бошимни оғритишга киришдим… Continue reading →